Aha, de eerste topplaat van 2008 is binnen. Dat Vampire Weekend een indiebandje uit New York is, is niet zo bijzonder, evenmin als het feit dat de band op tal van blogs als dé belofte van 2008 wordt aangeprezen. Dat de band Westerse pop- en rockinvloeden probeert te combineren met Afrikaanse geluiden hoeft ook geen wereldschokkende verassing te heten. Des te bijzonder is dat Vampire Weekend dit wel op een hele natuurlijke en heerlijk ongedwongen manier doet, waardoor de plaat heel fris en ongeforceerd klinkt. De band noemt het zelf ‘Upper West Side Soweto’. Flitsen van Paul Simon’s Graceland zijn natuurlijk onvermijdelijk, maar geven eerder een warm gevoel van nostalgie dan een vervelend bijsmaakje. De vergelijking is niet helemaal eerlijk en ook wat te gemakkelijk, want Vampire Weekend doet overduidelijk zijn eigen ding en plaatst het in deze tijd. Dat ding bestaat vooral uit simpele liedjes die op een heel basale manier toch weer virtuoos en complex zijn. Die complexiteit zit vooral in de ritmes maar beïnvloedt eigenlijk op geen enkel moment het luistergemak van deze plaat. Dat laatste is vooral toe te schrijven aan frontman Ezra Koenig, die met zijn kalme stem en beheerste gitaarspel de hele band prima met beide benen op de grond weet te houden.
