Hoewel Benjamin Britten niet verwachtte dat zijn nocturne voor tenor even succesvol zou zijn als de vijftien jaar eerder gecomponeerde serenade voor tenor, hoorn en strijkers, veroverde ook deze liedcyclus al bij de première in 1958 veel bijval. Mark Padmore, een van de beste Britse tenoren van dit moment, is volkomen thuis in dit repertoire, en het was dan ook een kwestie van tijd voor hij beide werken zou opnemen. Hij wordt ondersteund door het uitstekende Britten Sinfonia, zijn stembeheersing is werkelijk fenomenaal en doet meer dan eens denken aan Peter Pears – voor Britten beide werken schreef. De overgang naar Finzi’s traditioneler Dies natalis is groot, maar ook hier overtuigt Padmore op alle fronten, vooral in de uitbundiger passages. Intens, beheerst en poëtisch: de beste opname van deze werken in jaren
Britten: Serenade for tenor, horn & strings
Britten:
Serenade for Tenor, Horn & Strings, Op. 31
Stephen Bell (horn)
Nocturne, Op. 60 for tenor, obbligato instruments and strings
Finzi:
Dies natalis, Op. 8
Mark Padmore (tenor)
Britten Sinfonia, Jacqueline Shave (director)
Tracks
Disc 1
1. 1. Prologue
2. 2. Pastoral
3. 3. Nocturne
4. 4. Elegy
5. 5. Dirge
6. 6. Hymn
7. 7. Sonnet
8. 8. Epilogue
9. 1. On A Poet's Lips I Slept
10. 2. Below The Thunders Of The Upper Deep
11. 3. Encinctured With A Twine Of Leaves
12. 4. Midnight's Bell Goes Ting, Ting, Ting
13. 5. But That Night When On My Bed I Lay
14. 6. She Sleeps On Soft, Last Breaths
15. 7. What Is More Gentle Than A Wind In Summer?
16. 8. When Most I Wink, Then Do Mine Eyes Best See
