GRAAF, DICK DE
BIRD BUZZ
Releasedatum: 08-12-2017
Herkomst: NL
Item-nr: 3787780
EAN:
Dit artikel is vervallen en niet meer leverbaar
Recensie
Saxofonist Dick de Graaf (1954) definieert zijn muziek als een gastvrije ontvangstruimte voor alle genres die hem omringen, zolang deze maar aanleiding kunnen geven tot swingende ritmes, boeiende improvisaties en ongeremd speelplezier. Hij geniet internationale bekendheid als een bevlogen en avontuurlijke jazzsaxofonist met een ouderwets warm geluid. Het toonaangevende Amerikaanse tijdschrift Saxophone Journal noemde hem ooit een ‘unique character’.
Momenteel maakt hij onder meer deel uit van het Clazz Ensemble en het Jasper van ’t Hof Kwartet. Daarnaast leidt hij een kwartet met pianist Loran Witteveen, contrabassist Stefan Lievestro en drummer Jimmy Hueting.
Zijn specialisme is het integreren van klassieke muziek en jazz. Zo bewerkte hij composities van Schubert (2003), Bartók (2005), Bach (2007, 2013, 2014) en Andriessen (2011). Bij zijn nieuwe cd ligt de focus op de Toonklok van Peter Schat en de ‘modes à transpositions limitées’ van Messiaen. Daarnaast wordt er in een viertal stukken geciteerd uit Bartók’s ‘Mikokosmos’. Ook de vogelgeluiden rond zijn huis vinden een plek in zijn composities en improvisaties. Wat te denken van titels als ‘A Crow Calling’, ‘Titmouses’, ‘Bird Buzz’, ‘Sparrows’ en ‘Why Birds Always Sing’?
Het knappe van De Graaf is dat hij deze inspiratiebronnen losjes toepast. Nergens klinkt de muziek zwaarwichtig of gezocht. Het titelstuk ‘Bird Buzz’ is gebaseerd op het bekende ‘Night and Day’ van Cole Porter en voor ‘Count Your Blessings’ heeft Miles Davis zijn bekende ‘Tune Up’ model gestaan.
De tenorsaxofoon vormt De Graaf zijn hoofdinstrument, maar op een tweetal stukken is ook de sopraansaxofoon te horen. Dit instrument geeft een lichtere toets aan de muziek. Zo horen we in ‘La Bergerie’ - de naam van De Graaf zijn buitenhuis in België – de prachtige klanken van de vogels in de Ardennen. ‘Sparrows’ vormt een verklanking van het drukke gekwetter van de mussen. Bijzonder is de rol van de ritmesectie, die niet alleen begeleidt maar ook regelmatig op de voorgrond aanwezig is. Het melodisch en ritmisch sterke spel van pianist Witteveen combineert prachtig met de stevige contrabas van Lievestro en de dynamische drums van Hueting.
Heerlijk is het om de zangerige tenorsaxofoon van De Graaf majestueus boven de andere musici te horen uittorenen in ‘Why Birds Always Sing’. Een krachtig moment dat culmineert in de prachtige afsluiter ‘Phenix’, met een zeer geïnspireerde solo van de leider over licht verschuivende ritmische patronen.
‘Bird Buzz’ vormt een van de hoogtepunten in het inmiddels omvangrijke oeuvre van een jazzmusicus, die de afgelopen jaren toch iets te veel onderbelicht is gebleven.
(RECENSIE: www.jazzenzo.nl)
Momenteel maakt hij onder meer deel uit van het Clazz Ensemble en het Jasper van ’t Hof Kwartet. Daarnaast leidt hij een kwartet met pianist Loran Witteveen, contrabassist Stefan Lievestro en drummer Jimmy Hueting.
Zijn specialisme is het integreren van klassieke muziek en jazz. Zo bewerkte hij composities van Schubert (2003), Bartók (2005), Bach (2007, 2013, 2014) en Andriessen (2011). Bij zijn nieuwe cd ligt de focus op de Toonklok van Peter Schat en de ‘modes à transpositions limitées’ van Messiaen. Daarnaast wordt er in een viertal stukken geciteerd uit Bartók’s ‘Mikokosmos’. Ook de vogelgeluiden rond zijn huis vinden een plek in zijn composities en improvisaties. Wat te denken van titels als ‘A Crow Calling’, ‘Titmouses’, ‘Bird Buzz’, ‘Sparrows’ en ‘Why Birds Always Sing’?
Het knappe van De Graaf is dat hij deze inspiratiebronnen losjes toepast. Nergens klinkt de muziek zwaarwichtig of gezocht. Het titelstuk ‘Bird Buzz’ is gebaseerd op het bekende ‘Night and Day’ van Cole Porter en voor ‘Count Your Blessings’ heeft Miles Davis zijn bekende ‘Tune Up’ model gestaan.
De tenorsaxofoon vormt De Graaf zijn hoofdinstrument, maar op een tweetal stukken is ook de sopraansaxofoon te horen. Dit instrument geeft een lichtere toets aan de muziek. Zo horen we in ‘La Bergerie’ - de naam van De Graaf zijn buitenhuis in België – de prachtige klanken van de vogels in de Ardennen. ‘Sparrows’ vormt een verklanking van het drukke gekwetter van de mussen. Bijzonder is de rol van de ritmesectie, die niet alleen begeleidt maar ook regelmatig op de voorgrond aanwezig is. Het melodisch en ritmisch sterke spel van pianist Witteveen combineert prachtig met de stevige contrabas van Lievestro en de dynamische drums van Hueting.
Heerlijk is het om de zangerige tenorsaxofoon van De Graaf majestueus boven de andere musici te horen uittorenen in ‘Why Birds Always Sing’. Een krachtig moment dat culmineert in de prachtige afsluiter ‘Phenix’, met een zeer geïnspireerde solo van de leider over licht verschuivende ritmische patronen.
‘Bird Buzz’ vormt een van de hoogtepunten in het inmiddels omvangrijke oeuvre van een jazzmusicus, die de afgelopen jaren toch iets te veel onderbelicht is gebleven.
(RECENSIE: www.jazzenzo.nl)
