Jordan Rakei’s Wallflower was één van mijn favoriete albums van 2017 en, minder belangrijk, schopte het tot de shortlist van het beste Australische album van dat jaar. Een soulvolle electronische r&b/jazz plaat waar Rakei openlijk vertelt over zijn worstelingen met introversie. James Blake meets jazz, dat idee. Wie zich, net als ik, verheugt op meer aanstekelijke somberheid, moet even schakelen. Op Origins schijnt bovenal de zon. Niet zozeer in de teksten, die dystopiaanse toekomstbeelden beschrijven, ala Black Mirror, waarbij technologische ontwikkelingen op meerdere manieren onze ondergang zullen betekenen. Maar wel in de muziek, dat is aangevuld met een scheutje afrobeat, wat funk en een snufje disco. Tom Misch meets jazz, dat idee. Origins neemt in essentie de soulvolle, groovy, up-tempo nummers die op de voorgaande albums te vinden waren en geeft ze een rijkere productie, resulterend in een album dat een stuk luchtiger en vrolijke klinkt zonder daarbij zijn stijl te verliezen. Knap.
