MORRISSEY

Op Morrissey rustte een zware last nadat The Smiths ophielden te bestaan. Het was niet zijn keuze en hij startte snel een solocarrière met een aantal indrukwekkende singles. Net als bij The Smiths heeft ook Morrissey een neusje voor de perfecte singles en deze driedubbel-cd verzameld ze allemaal met hun b-kantjes in chronologische volgorde. Dat leverde bij The Smiths altijd een schat aan restmateriaal op dat niet onderdeed voor reguliere albumtracks. En ook dat is bij Morrissey niet anders; vrijwel iedere single heeft twee a drie extra tracks die om diverse redenen de moeite waard zijn. Vaak zijn het juweeltjes, zoals I Know Very Well How I Got My Name, soms teveel een rip-off van zijn oude band zoals Sister I’m A Poet en het wel heel erg op How Soon Is Now lijkende Dissapointed. Tekstueel vitriool spuwt hij in Journalists Who Lie en humor is er te over in vele andere songs. Een waardevolle aanvulling dus op zijn albums en vaak ook nog uniek, want waar anders hoor je Morrissey zingen met Siouxsie en doet hij een eerbetoon aan Paul Weller met een fraaie versie van That’s Entertainment? Juist, op die b-kantjes!