gratis-verzending vanaf 75,- of afhalen in de winkels van Concerto en Plato voor 16:00 besteld morgen in huis Winkels Service

Recensie

Tarantino’s Death Proof uit 2007 werd niet al te lovend ontvangen. De vraag werd geopperd of de meesterlijke regisseur, obsessieve cinefiel en maker van films als Reservoir Dogs, Pulp Fiction, Jackie Brown en Kill Bill I & II, zijn talent was verloren. Maar bij het zien van zijn nieuwe meesterwerk Inglourious Basterds – slechts thematisch geïnspireerd door Enzo G. Castellari’s Inglorious Bastards uit 1978 - realiseer je je dat Death Proof slechts een te vergeten vingeroefening betrof.

Tarantino’s films staan stuk voor stuk bol van referenties en hommages aan muziek, popcultuur, maar vooral cinema zelf. Maar nog nooit heeft Tarantino zijn liefde voor het zilveren doek en zijn drang om te ‘kopiëren’ in zo’n toepasselijk jasje weten te steken.

Inglourious Basterds draait, op typische onchronologische en gelikte doch effectieve wijze, om een door Brad Pitt geleide joods-Amerikaanse legereenheid die het als haast een sport beschouwd zoveel mogelijk Nazi’s te vermoorden dan wel te martelen. Dit is echter maar een van meerdere verhaallijnen die, zoals gewoonlijk, QT op vlekkeloze wijze aan elkaar weet te binden.

Precies, alles waar wij de freak QT om roemden zit ook weer in dit avontuur: extreem geweld, spitsvondige dialogen, geweldige acteursregie (vooral van, ongetwijfeld, toekomstig Oscarwinnaar Christopher Waltz), visuele grapjes, een verbluffend gevoel voor tempo en compositie en vooral heel veel liefde voor film. Ondanks dat alles voelt Inglourious Basterds een stuk meer volwassen dan zijn voorgaande projecten. Dat heeft voornamelijk te maken met de stilistische insteek (spaghettiwestern in war time) en de daar bij behorende richtlijnen, maar vooral met de manier waarop Tarantino zijn fantasie de volle vrije loop laat. Hij herschrijft de geschiedenis en geeft ons de wraak op het Derde Rijk die wij enkel in onze dromen konden bewerkstelligen. Het maakt de film niet alleen een hommage aan de cinema, maar ook een viering van wat er mogelijk is met het medium. Een van de beste films van 2009. Essentiële en absolute tip!

nieuwsbrief