Kabooom!!! Triggerfinger is terug. De muziek op het derde album van deze band is diverser dan ooit, maar tegelijkertijd worden de vaste kernelementen van hun welbekende ‘rebelsche raaawk’ nergens losgelaten. De muziek blijft dampen, vonken, schroeien, blakeren, verzengen. Ruben Block loodst zijn fameuze splijtende gitaarriffs door de speakers heen als waren het vlijmscherpe dolksteken. Daar fluistert, gromt, schreeuwt, gilt en krijst hij zijn melodieuze woordenregens nog steeds resoluut en onvermurwbaar tussendoor en overheen. Tomeloze trommelaar Mario Goossens aait, bonkt, beukt, hamert en dendert er nog immer duchtig op los. Monsieur Paul, last but not least, zorgt traditiegetrouw voor het ruwe rotsvaste fundament. Voor die heerlijke, lompe, bruusk bulderende basnoten van de Antwerpse band. Tot zover weinig nieuws.
Maar er is meer. Zo veel meer. Bij All This Dancin’ Around moest het muzikale roer klaarblijkelijk ook een beetje om. April en mei van dit jaar vertoefde de band in de illustere Sound City-studio in Los Angeles om een kloeke, kersverse koers uit te zetten. En de welbekende producer Greg Gordon temde de gruwelijk gruizige songs van dit rocktrio. Zijn mix zorgt ervoor dat de nummers meer dan ooit het verzengende live-gevoel oproepen waar massa’s Triggerfingerfans noodgedwongen op zullen moeten gaan dansen. De opvolger van What Grabs Ya? bevat meer diepgang, meer experiment, meer afwisseling. Ruwe, ogenschijnlijk rommelige maar o, zo doordachte, psychedelica schakelt schandelijk gemakkelijk terug naar een intiem, doch tegelijkertijd vervaarlijk vervormd bluesliedje. De strakke dampende rock ’n’ roll wisselt afschuwelijk eenvoudig stuivertje met roestige soulmetal on acid. Nummers zijn veelal langer, maar ze klinken desalniettemin stuk voor stuk vernuftiger dan ooit.
Kortom; je krijgt met All This Dancin’ Around heel veel meer waar voor hetzelfde geld. Dit vervaarlijk schietende rocktrio heeft een buitengewoon bewonderenswaardig derde album gemaakt. Kabooom!!!
