GHOSTPOET

Nu Mike Skinner met pensioen gaat, moet het Verenigd Koninkrijk op zoek naar een nieuw klankbord van zijn straatleven. Vanuit de Londense buitenwijken doet nieuwkomer Ghostpoet een gooi naar die openstaande vacature. Peanut Butter Blues & Melancholy Jam is alvast een ijzersterk debuut, recht uit de onderbuik van de maatschappij.Onder het pseudoniem Ghostpoet sleutelde de Nigeriaans-Dominicaanse inwijkeling Obaro Ejimiwe geruime tijd aan een aantal lo-fi hiphopnummers, die hij vorig jaar bundelde op de EP The Sound of Strangers. Hiermee wekte hij niet alleen de interesse op van de Londense piratenzenders, maar ook van Gilles Peterson -- de John Peel van de soul, urban music en elektronica --, die Ghostpoet prompt een contract aanbood bij zijn eigen label Brownswood Records. Op zijn debuut Peanut Butter Blues & Melancholy Jam behoudt Ghostpoet de do it yourself-aanpak van vroegere creaties, al beperkt de rapper zich niet meer tot louter hiphop, maar tast hij nu ook de grenzen af met dub, funk, elektronica, soul en rock.

Hierbij is het Ghostpoets grootste troef dat hij ook zijn eigen producer is, net zoals Mike Skinner dat was. De producties roepen herinneringen op aan die van Amerikaanse collega's als wijlen J Dilla (opener "Onetwos") en MF Doom, maar toch is dit debuut ontegensprekelijk Brits. Zo deelt Ghostpoet de lome flow met zijn landgenoot Roots Manuva. Mompelend doolt Ejimiwe door de nummers heen, waarbij koele klanken worden gekoppeld aan frisse ideeën. In het hypnotiserende "Us Against Whatever Ever" bezint Ghostpoet zich over duistere, haast bodemloze beats: "Round and round we go/ Where is it gonna stop?". "I Just Don't Know" is uptempo electro-hop, dansbaar en aanstekelijk. Het nummer luidt het tweede deel van de plaat in, dat zo mogelijk nog efficiënter en krachtiger is dan het eerste.(bron:www.goddeau.com)