Acht jaar na het eerste deel verschijnt het tweede deel in wat hopelijk een nog veel langere reeks gaat worden van Randy Newman’s Songbook. Het idee is even simpel als doeltreffend: Newman kiest een aantal van zijn favoriete nummers van eerdere platen en neemt die kaal in de studio op, met alleen een piano. Zoals hij zelf zegt: ‘The first one did so well that nowadays you might as well just do the same thing again.’ Om slechts met piano en stem te blijven boeien, moeten de nummers van uitzonderlijke kwaliteit zijn, en dat zijn de nummers van Newman zeker. Of ze nu al decennia geleden geschreven zijn (Suzanne, Last Night I Had A Dream, Birmingham), van recenter datum (Dixie Flyer, I Love LA) of onlangs nog door Neil Diamond en Mavis Staples (Losing You) op plaat zijn gezet, keer op keer blijkt hoe uitzonderlijk sterk de composities van Newman zijn. Hopelijk vindt hij op een toekomstig deel ook ruimte voor de nummers die hij voor Disney-films heeft geschreven, want daaronder zitten vele verborgen juweeltjes.
