FLORENCE + THE MACHINE

Twee jaar geleden debuteerde Florence Welch met Lungs, een dijk van debuutplaat die in korte tijd een wereldster van haar maakte. Niet alleen in thuisland Engeland was de aandacht groot, waar Lungs zelfs tot plaat van het jaar werd uitgeroepen, door haar optreden bij de MTV VMA Awards viel uiteindelijk ook Amerika en de rest van de wereld voor de charmes van de “pretty pale girl”. Met haar vaak uitbundige jurken groeide Florence zelfs uit tot een stijlicoon. Nu is ze terug met Ceremonials. Wat direct opvalt, is dat uit alle nummers een enorm zelfvertrouwen spreekt. Hier horen we een volwassen vrouw aan het werk die weet wat ze wil. Nergens geeft Florence blijk van het voelen van enige druk bij de altijd moeilijke tweede plaat. Het is knap hoe Florence samen met haar bandleden van Ceremonials een mooi samenhangend geheel weet te vormen. Opnieuw heeft ze hulp gezocht bij producer Paul Epworth, die ook ditmaal het geheel naar een hoger plan weet te tillen. De eerste single What The Water Gave Me besluipt je om je niet meer los te laten, terwijl Shake It Out heerlijk uitbundig is. Ceremonials zit vol dramatiek, grote gebaren en is op sommige momenten zelfs spookachtig te noemen. Haar stem is fenomenaal en eist de hoofdrol, ondanks de overweldigende, maar toch heel organische muziek. Florence + The Machine maken met Ceremonials een glorieuze terugkeer aan het popfront. Ook verkrijgbaar als deluxe edition met bonus cd.