Recensie
De spontane, meerstemmige ‘CSNY-poppareltjes’ op hun debuutplaat waren al prachtig. Maar de psychedelica van Never Be Scared/ Don’t Be a Hero kon een nog groter publiek bekoren. Nu, ten tijde van Ornaments, lijkt Moss pas écht helemaal uit de schulp gekropen. De muzikale koers is eenduidiger. Moss anno 2012? De psychedelica is gebleven, de mierzoete liedjes zijn ook aanwezig. Toch klinkt de band anders. Je zou kunnen zeggen dat Moss wederom een voorzichtige stijlwisseling presenteert.
Noodgedwongen misschien? Want door het vertrek van Bob Gibson zijn de zangpartijen minder gelaagd, da’s een feit. Ondanks dat, laat Marien Dorleijn ook nu nog steeds horen, dat hij een songschrijversmid van het zuiverste soort is.
Ornaments in een notendop? Het is die vervaarlijk, stuwende welbekende indie-sound van weleer. Dat hechte, compacte pakket van sfeervolle geluidencollages, de galmende wonderschone stem van Dorleijn die soms pal vooraan staat, dan weer ergens achteraf meehumt, maar immer begeleidt en escorteert en de nummers daardoor stuk voor stuk stevig aan de hand meeneemt.
Ornaments klikt daarbij, meer dan ooit, perfect in elkaar en past als gegoten. Willekeurige referenties zwieren rond de nummers. Daar waar de opener doet denken aan TV on the Radio, zijn de korte ultranummers Spellbound en Tiny Love achtereenvolgens lekker stampend en daarna juist heerlijk slepend en bezwerend. En dan begínt het album net. Almost A Year en The Hunter zijn disco-achtig, Give Love to the Ones You Love omarmt de surfsound. A Real Hero Dies in The End is een prachtballade en Everything Died in Your Heart, What You Want, Good People en de verzengende afsluiter Ornament halen het allerbeste van deze band naar boven. Moss levert een prachtplaat af. En Ornaments zal zeer binnenkort logischerwijs voor immer aan vele luisteraars vastgeklonken zitten.
Noodgedwongen misschien? Want door het vertrek van Bob Gibson zijn de zangpartijen minder gelaagd, da’s een feit. Ondanks dat, laat Marien Dorleijn ook nu nog steeds horen, dat hij een songschrijversmid van het zuiverste soort is.
Ornaments in een notendop? Het is die vervaarlijk, stuwende welbekende indie-sound van weleer. Dat hechte, compacte pakket van sfeervolle geluidencollages, de galmende wonderschone stem van Dorleijn die soms pal vooraan staat, dan weer ergens achteraf meehumt, maar immer begeleidt en escorteert en de nummers daardoor stuk voor stuk stevig aan de hand meeneemt.
Ornaments klikt daarbij, meer dan ooit, perfect in elkaar en past als gegoten. Willekeurige referenties zwieren rond de nummers. Daar waar de opener doet denken aan TV on the Radio, zijn de korte ultranummers Spellbound en Tiny Love achtereenvolgens lekker stampend en daarna juist heerlijk slepend en bezwerend. En dan begínt het album net. Almost A Year en The Hunter zijn disco-achtig, Give Love to the Ones You Love omarmt de surfsound. A Real Hero Dies in The End is een prachtballade en Everything Died in Your Heart, What You Want, Good People en de verzengende afsluiter Ornament halen het allerbeste van deze band naar boven. Moss levert een prachtplaat af. En Ornaments zal zeer binnenkort logischerwijs voor immer aan vele luisteraars vastgeklonken zitten.
Tracks
Disc 1
1. I Am Human
2. Spellbound
3. Tiny Love
4. Almost A Year
5. Give Love To The Ones You Love
6. Everything Died In Your Heart
7. The Hunter
8. What You Want
9. A Real Hero Dies In The End
10. Good People
11. Ornament
