Schumann begon rond 1840 de beperkingen van de piano te voelen, terwijl hij overliep van muzikale ideeën, wat hem ertoe bracht, mede gestimuleerd door zijn vrouw Clara, kamermuziek te componeren. Dat leidde vanaf 1842 tot drie strijkkwartetten (op.41) en tot de twee werken die op dit album zijn terechtgekomen. Schumanns pianokwintet (op.44) en pianokwartet (op.47) krijgen hier door het Jerusalem Quartet, samen met pianist Alexander Melnikov een mooie uitgebalanceerde uitvoering. Er wordt zeer naturel gefraseerd, met een fijnzinnig oor voor alle muzikale details, waarbij de individuele kwaliteiten ook nog eens fraai tot uiting komen. Afijn, alles klopt bij deze uitvoering: de gekozen tempi, de onderlinge balans, waarbij Melnikov zich prachtig voegt in de homogene ensembleklank, die bijna volmaakt is te noemen.
