HEIN, RUBEN

Hein maait ons en ongetwijfeld vele andere grappenmakers slim het gras voor de voeten weg tijdens onze bezichtiging van de clip van Elephants, zijn succesnummer, monsterhit en instant classic ineen die de afgelopen maanden voor uiteenlopende radiostations als Radio1,2,3 en 6 geschikt bleek, waarin een wit porseleinen olifantje brokken maakt, een gegeven dat wij in ieder geval als symbool zien voor de impact van Het Talent Hein. Dat die interpretatie wel snor zit wordt nog onderschreven door het vermaarde (jazz)label Blue Note, waarop zelden Nederlandse talenten debuteren, of je moet Sabrina Starke heten maar dat overkwam haar bij haar tweede plaat bij nader inzien én geheel terzijde. Eerder was Hein Serious Talent bij 3FM en reeds tijdens zijn met summa cum laude afgeronde studie aan het Amsterdams conservatorium (richting: jazzpiano) speelde hij in de bands van Hans Teeuwen en Pete Philly & Perquisite, bij wie Hein belandde via een gezongen nummer op Hypochristmasstreefuzz van Benjamin Herman. Een welgemeend ‘eindelijk!’ was dus een betere opener geweest voor dit stukje, want Loose Fit (zeer coole titel!) langverwacht noemen is een understatement. Nu we de promotionele langspeler dan daadwerkelijk hebben gehoord kunnen we het haast nog niet geloven (na de hit bij wijze van aftrap nog élf verschillende hoogstandjes, élf!), maar wat we wél alvast kunnen concluderen is dat een op internet vooruitgesneld etiketje als ‘het Nederlandse antwoord op Jamie Cullum’ een grove belediging is aan het adres van Hein. Werd over een voorvader van Ruben trouwens ook al niet gezegd ‘zijn daden bennen groot’?