MARLING, LAURA

Na de eerste verbijstering in 2008 om dat vroegwijze Engelse meisje met haar zo mogelijk nog vroegwijzere debuut Alas, I Cannot Swim vol volwassen folksongs, volgde het poëtische en melodieuze I Speak Because I Can (2010) over ‘de verantwoordelijkheden van het vrouwzijn’. Nu, toch echt een volwassen vrouw te noemen, komt Laura Marling met een nog steeds poëtisch maar veel complexer en donkerder klinkend album. Meer dan bij haar eerder werk wordt de luisteraar regelmatig eventjes op het verkeerde been gezet. Wellicht mogen we producer Ethan Johns (Kings of Leon, Kaiser Chiefs, Ryan Adams) voor de tegelijkertijd zowel warme als rauwe sound bedanken. Maar verder is het Laura zelf die de luisteraar aan zich bindt met haar donkere poëzie, heldere stem en zwierige folky melodieën. Interessant gegeven is de terugkerende ‘beast’ in drie van de tien nummers. Met recht de Joni Mitchell van het hedendaagse muzikale spectrum.