Boudewijn Bonebakker richtte in 2009 Gingerpig op. Hij was afgestudeerd op Vivaldi en Bach en zijn nieuwe band zou veelzijdig moeten worden. Het duurde twee jaar voordat de band zou debuteren, maar het was al meteen duidelijk, dat de muziek stevig zou worden. Een mengeling van blues en rock en een prominente rol voor de gitaar van Bonebakker. Weer twee jaar na het debuut volgde het tweede album en inmiddels is er het derde. Weer een fijn album. Het oorspronkelijke viertal is een trio geworden en het was alleen de vraag of ze hun geluid zouden kunnen vasthouden. Dat is gelukt. Als trio klinkt de band overtuigend en ze kunnen absoluut wel herrie maken, al is dat ergens tussen ZZ Top, Kings Of Leon en Pearl Jam. De titel is niet zomaar gekozen. De muziek is de manier om hun eigen geest op de snelweg voor te blijven. Mooi album.
