Hoe groot de cultstatus van Elliott Smith ook mag zijn geworden na zijn mysterieuze dood in 2003, genoeg aandacht voor zijn betoverend en pijnlijk mooie oeuvre is er eigenlijk nooit. Natuurlijk waren er verschillende postume releases die veel fraais toonden, het gevoel dat we nog niet genoeg hadden gehoord werd daardoor eigenlijk alleen maar groter. De manier waarop anderen zijn werk interpreteren is dan ook een welkome manier om meer verdieping in Smiths werk te vinden. In dat opzicht slagen Seth Avett (The Avett Brothers) en Jessica Lea Mayfield met vlag en wimpel. Maar liefst vier jaar lang namen ze de tijd om de nummers van Smith zich eigen te maken, waarvan er nu twaalf op deze plaat te horen zijn. Avetts stem en gitaarspel weten op glasheldere wijze de fenomenale kracht van Smiths songwriting naar boven te halen, terwijl Mayfield juist op een subtiele manier de nodige melancholie en kenmerkende ongrijpbaarheid weet te vatten.
