Het is vaak lastig om een sterk debuutalbum op te volgen. Soms vindt men het te veel een herhalingsoefening, terwijl het de andere keer juist te veel afwijkt. Django Django heeft een opvolger gemaakt zoals je zou willen dat een opvolger is. Het is nog onmiskenbaar dezelfde band; de eigen stijl, gekenmerkt door samenzang en opzweppende ritmes, is nog altijd aanwezig. De band heeft zich echter duidelijk ontwikkeld en het geluid van Born Under Saturn is een stuk rijker. Je zou het psychedelische dance-pop kunnen noemen. Bovendien, waar het debuut een plaat was om vrolijk mee te zingen, zijn de catchy melodieën op het nieuwe album vervangen door meeslepende zanglijnen die je de muzikale wereld van Django Django inzuigen. Wat gelukkig hetzelfde is, is de constante kwaliteit. Met Born Under Saturn heeft de band hun eigen stijl verder doorontwikkeld, waarmee het precies de opvolger is waar je op hoopt.
