CRADLE OF FILTH

Een plaat van Cradle Of Filth is als een spelletje kop of munt. Alles of niets. Het is bijna een kunst te noemen hoe de band sterke en zwakke platen weet af te wisselen. De sterren bleken voor deze plaat weer goed te staan. Het is (wat mij betreft) het sterkte werk sinds Midian uit 2000. Niet dat deze twee platen nu zoveel op elkaar lijken, maar alle puzzelstukjes vallen weer goed op hun plek. Wat vooral opvalt is dat de synth partijen voor Cradle’s doen een behoorlijk bescheiden rol innemen. Het zijn vooral de gitaren die deze plaat maken. En dat bevalt prima. De twin-melodieën doen hun werk weer. Zonder alles af te dekken met wollige toetsendekens klinkt de band een stuk bombastischer en dreigender. Wat niet in de laatste plaats komt door het rollende en blastende drumwerk. Vasthouden deze vorm!