Oorspronkelijk wilde Joe Jackson die album uitbrengen als veir ep’s, opgenomen in vier verschillende steden: New York, Amsterdam, Berlijn en New Orleans. Hij besloot de zestien nummers toch samen te voegen en het resultaat is een ware tour de force. Met een voortdurend wisselende bandbezetting (in Amsterdam o.a. leden van Zico 103 en het Concertgebouworkest, in Berlijn Greg Cohen, in New York Bill Frisell en bandlid van het eerste uur Graham Maby). Het tempo is overwegend rustig, maar in Neon Rain en Junkie Diva springt Jackson uit de band en A Little Smile is pure pop. De covers Good Bye Jonny en Televisions See No Evil maakt Jackson zich volledig eigen, waardoor Fast Forward zijn beste album sinds jaren is.
