De tussen 1945 en 1957 gecomponeerde werken voor cello van Ernst Bloch (1880-1959), Luigi Dallapiccola (1904-1975) en György Ligeti (1923-2006), zijn op het eerste gehoor nogal weerbarstig. Tegelijkertijd zijn het ook zeer indringende en aangrijpende composities, waarmee de door de wol geverfde Engelse celliste Natalie Clein (1977) met al haar innerlijke rust en instrumentbeheersing wel raad weet. Mede door haar fijnzinnige streektechniek klinkt het allemaal even moeiteloos, zonder dat er ook maar iets aan intensiteit en melancholie verloren gaat. Door haar schijnbaar moeiteloze spel weet ze sommige weerbarstige passages toch toegankelijk te maken, daarbij zeker ook geholpen door een prachtige opname.
Bloch, Ligeti & Dallapiccola: Suites for solo cello
Bloch, E:
Suite for solo cello No. 1
Suite for solo cello No. 2
Suite for solo cello No. 3
Dallapiccola:
Ciaccona, Intermezzo e Adagio
Ligeti:
Sonata for Cello solo
Natalie Clein (cello)
Natalie Clein, whose previous recording of the music of Ernest Bloch was described as ‘inspired’ by The Sunday Times, turns to his three suites for solo cello as part of a recital of works written in the aftermath of the Second World War. The sombre voice of the cello seems especially apposite in music of such deep seriousness, Ligeti’s short sonata providing an energetic and life-affirming finale.
