Persoonlijk vind ik dat bluesrockmuzikanten alleen nog maar liveplaten moeten maken. Dan mogen er best nieuwe nummers worden gespeeld, als dat maar gebeurt op een bühne met publiek erbij. Want dan komt immers het beste uit deze mannen en vrouwen naar boven: de energie spat er vanaf, de solo’s vliegen je om de oren, de beukende ritmesectie geeft je benen geen moment rust, dat is pas leven. Dus deze nieuwe liveplaat van onze Nederlandse vriend Sas is meer dan welkom, helemaal omdat het de eerste is met deze band die in topvorm is, heerlijk. Alleen, ik snap er geen jammerhout van dat Feelin’ Alive maar 51 minuten kort is, wat is dit voor waanzin? Vriend Sas heeft nog heel veel mooie nummers, waarom zijn die niet opgenomen en uitgebracht? Platenmaatschappij, breng nu onmiddellijk Feelin’ Alive in dubbel-cd vorm (of op z’n minst 79 minuten lang) uit!