DEEP PURPLE

In 1969 had Jon Lord al allerlei klassieke ideetjes om eens een symfonieachtig werkstuk te maken. De toenmalige manager van Deep Purple boekte de Royal Albert Hall en zette daarmee Deep Purple en Jon Lord in het bijzonder voor het blok want het hele stuk moest in een half jaar af zijn. Dat was dus haasten en terwijl de nieuwe (Mk II) line-up net de voorbereidingen in gang waren gezet voor In Rock leek het concert die plaat, zeer tot ongenoegen van Ritchie Blackmore, naar de achtergrond te verdringen. Het begin van de concurrentieslag was geboren. Natuurlijk blijft het een beetje een rariteit in het Purple oeuvre maar aan de andere kant kan CFGAO gezien worden als blauwdruk voor de hedendaagse groep-met-orkest-golf. Inhoudelijk is er dan op deze opnieuw uitgebrachte versie genoeg te genieten. Van voor het daadwerkelijke concert Hush, Wring That Neck en Child In Time, waarin de wereld voor het eerst kennisnam van het orkaangeluid van Ian Gillan en wat dus tevens van voor In Rock stamt. Op de tweede schijf het daadwerkelijke concert voor groep en orkest en als bonus de toegift. Werd een tijdje geleden een opnieuw opgenomen