Hoewel haar stem te horen was op platen van John Grant en Jens Lekman, was het de laatste jaren in muzikale zin erg stil rond Tracey Thorn, zangeres van Everything But The Girl, dat officieel nog steeds bestaat, maar waar al bijna twintig jaar geen nieuw werk meer van is verschenen. Dat betekent niet dat ze stilgezeten heeft, want sinds de release van haar fraaie laatste studioplaat Tinsel And Lights (2012) publiceerde ze twee boeken en begon ze met het schrijven van columns over muziek voor de New Statesman. Gelukkig keert ze nu eindelijk terug aan het muzikale front met Record, waarvoor ze opnieuw samenwerkte met producer Ewan Pearson. Eerste single Queen heeft een fijne late night discosound, die ook terugkeert in afsluiter Dancefloor, maar in de meeste liedjes ligt het tempo lager. Hulp kreeg Thorn van elke representanten van de huidige generatie muziekvrouwen: Corinne Bailey Rae, Shura, en Stella Mozgawa en Jenny Lindberg van Warpaint. Record is een fraaie en dromerige plaat die zowel eigentijds als ietwat nostalgisch klinkt, maar allebei in de goede zin van het woord. Bovendien is het een waar genot om de nog altijd prachtige en karakteristieke stem van Tracey Thorn weer eens een album lang te horen. Een zeer welkome terugkeer.
