SMASHING PUMPKINS

Pitloze druiven liggen in de supermarktschappen, maar pitloze pompoen? Toch zit in Smashing Pumpkins nieuwe oogst nauwelijks pit. En aan hun pompoensoep voegden de bandleden mierzoete elektronica toe. Je mist een bite. Dat is opvallend bij een band als Smashing Pumpkins die we kennen van zijn luide, rauwe en intense shows. Op dit album zijn distortion-gitaren zeldzaam. De openingstrack biedt nog een mix van Smashing Pumpkins bekende alternatieve rock en de nieuwe poppy dance-sound met veel elektronica. Wil de groep die al actief is sinds 1988 een nieuw, jong publiek aanspreken? Cyr is Smashing Pumpkins tweede album na zanger-gitarist Billy Corgans hernieuwde samenwerking met oud-bandleden James Iha (gitaar/zang), Jimmy Chamberlin (drums). Corgans schelle, ietwat snerpende stemgeluid past beter bij rauwe punkrock en grunge dan bij deze popsound en romantische ballads. In de gekozen melodieën zit weinig variatie. Veel nummers zoals Ramona missen spanningsopbouw. Het lijkt wel of Smashing Pumpkins met de twintig tracks op Cyr vooral keken naar kwantiteit in plaats van kwaliteit.