In 2002 haalt Fear Factory de stekker eruit vanwege onenigheid. Kort daarop verschijnen er doodleuk weer albums, na het vormen van een nieuwe samenstelling. Het gerommel in de band houdt echter niet op, met een opsplitsing in de bands Fear Factory en Arkaea. Is er toch nog iets positiefs te melden? Jawel, want Dino Cazares is terug. Hij was een belangrijke componist ten tijde van de eerste twee albums. Ook positief: twee leden van Strapping Young Lad zijn onderdeel van de formatie. Het pijnlijke verlies van mechanische drummachine Herrera is hiermee wat verzacht. Mechanize kan worden gezien als een nieuw begin van Fear Factory. Natuurlijk is het album niet zo aanstekelijk als het hoogtepunt uit 1995 (Demanufacture). Toch is er een overeenkomst: Fear Factory weet de luisteraar weer vast te grijpen. De agressieve start buigt langzaam om naar een melodieuze kant. De stempel van ‘Vijfde Beatle’ - Rhys Fulber – wordt hier duidelijk gedrukt. Het lange (bijna negen minuten durende) Final Exit brengt de heftige plaat tot een sfeervol einde. De metalband is er, ondanks de vreemde bijsmaak van de strubbelingen, in geslaagd een sterke prestatie te leveren.