FERSCHTMAN, LIZA

De onvolprezen sonates en partita’s voor viool solo van Johann Sebastian Bach hebben zonder twijfel als voorbeeld gediend voor de zes sonates die Eugène Ysaÿe voor de viool schreef. Door Bachs erfenis te combineren met de mede door hem zelf uitgebreide technische mogelijkheden van de viool heeft de Belgische vioolvirtuoos Ysaÿe een werk geschapen dat met recht een vaste plaats heeft ingenomen in het repertoire. Ferschtmans interpretatie van beide werken kenmerkt zich boven alles door een krachtige intensiteit. Deze intense benadering zorgt er volgens sommigen wellicht voor dat er iets van de hoffelijke sereniteit uit de meer ingetogener delen van Bachs werken verloren gaat, maar resulteert toch vooral in een buitengewoon opgewekte en heldere uitvoering. De vele dansachtige delen uit met name Bachs derde partita roepen het beeld op van een feest in het barokke paleis van prins Leopold te Cöthen. De vertolking van de twee Ysaÿe sonates is simpelweg subliem. Hier kan Ferschtman alle registers opengooien. Technische perfectie gecombineerd met een grootse muzikale doorleving zorgen voor een spectaculaire luisterervaring.