Never change a winning sound, dat is ongetwijfeld het motto waarmee Jack Johnson zo ongeveer om de twee jaar de studio induikt. Na de introductie van een zeer herkenbaar eigen geluid op het heerlijke Brushfire Fairytales uit 2001, hebben we de voormalige surfkampioen uit Hawaï niet echt kunnen betrappen op vernieuwende impulsen. Het heeft hem geen windeieren gelegd, want weinig singer/songwriters verkopen zoveel platen als de sympathieke Johnson. Ook zijn nieuwste album klinkt direct vertrouwd. De plaat herbergt dertien zomers aandoende liedjes, heerlijk laidback en relaxt, zoals we van Jack Johnson gewend zijn. Nadere beluistering wijst echter uit dat er op To The Sea geen kopie van zijn voorgangers is. Het met zijn vaste band live in de studio opgenomen album klinkt muzikaal gelaagder dan eerder werk, wat direct al te horen is in het sterke openingsnummer dat wordt gedomineerd door een sterk groovende elektrische gitaar. Een soortgelijke groove is te horen in diverse andere nummers, die daardoor soms neigen naar de al even zonnige stijlen van muzikale vrienden als Donavon Frankenreiter en ALO. Ook van toegevoegde waarde is de tweede stem van Paula Fuga in When I Look Up en Turn Your Love. Het resultaat is dat To The Sea, dat de band tussen vader en zoon als overkoepelend thema heeft, frisser, luchtiger en meer geïnspireerd klinkt dan zijn iets zwaarmoediger voorganger Sleep Through The Static uit 2008. Deze plaat zou daarom heel goed wel eens Jack Johnson’s beste kunnen zijn sinds On & On. Wat ons betreft kan de zomer beginnen!
