Vertrouwd en immer catchy. Luister een paar keer naar het nieuwe Manic Street Preachers-album Postcards From a Young Man en je weet wat ik bedoel. De nummers zijn nieuw, maar het gevoel is na een paar luisterbeurten al zo bekend, je denkt dat je de nummers al tig keren gehoord hebt. Maakt het dit album dan saai? Wordt er door deze band telkens steeds weer eenzelfde trucje uit de hoge hoed getoverd? Neen, integendeel. Terwijl op voorganger Journal For Plague Lovers de inktzwarte teksten van wijlen bandlid Richey Edwards de uitgangsbasis vormden, is het tiende Manicsalbum juist luchtiger van toonaard. De violen van Everything Must Go en This Is My Truth, Tell Me Yours zijn bijvoorbeeld terug. Verder horen we een waanzinnige Badlands-ripp off (All We Make Is Entertainment). Maar ook zijn er mandolines (I Think I’ve Found It) en zelfs gospelachtige koren in sommige refreinen zoals Golden Platitudes, The Future Has Been Here 4 Ever en Some Kind Of Nothingness (laatstgenoemde nummer is overigens geschreven en uitgevoerd met Ian McCulloch van Echo & The Bunnymen). The Manics blijven buitengewoon productief, de kwaliteit van de songs is, als altijd, zeer hoog en het bandgeluid is immer vertrouwd. Kopen dus? Jazeker! Als de wiedeweerga.
