Historische gebeurtenis: Brian Eno brengt plaat uit op avant gardelabel Warp. Zo logisch, dat het wel een keer moest gebeuren. Multitalent Eno liet opnieuw het toeval een belangrijke rol spelen, en zeker omdat hij met twee collega’s samenwerkte leverde dat veel opwindends op. De plaat opent bijna klassiek, met de aan ambient refererende tracks Emerald And Lime en Complex Heaven, allebei van een verpletterende, verstilde schoonheid. Dan krijgen we zowaar allerlei moderne beats, zoals in de Frippachtige Two Forms Of Anger en Bone Jump, het begin van het percussief voortgedreven middendeel van dit album. Dat loopt door tot de dwarse ritmes van Paleosonic, waarna de rust weerkeert en de aanvangsthema’s opnieuw worden opgepakt in tracks als Lesser Heaven en Emerald And Stone, en alles uitdooft in Late Anthropocene, waarna als je de speler op repeat hebt gezet alles gewoon tot in het oneindige door kan gaan, en telkens weer nieuwe fascinerende facetten onthult. Naast een reguliere versie zijn diverse uitgebreide edities verkrijgbaar, waarvan de mooiste ook nog beeldende kunst van Eno bevat.
