De magie van de Mali Blues is met het overlijden van Ali Farka Touré niet zomaar uitgestorven. Boubacar Traoré is van dezelfde generatie en verdient minstens evenveel credits voor zijn rol in de Malinese muziekgeschiedenis. Toen ik Boubacar voor het eerst zag optreden vroeg ik mij af waar toch die andere gitarist zat. Het was zoals Robert Johnson lang geleden al speelde, een beetje dubbelzinnig zou je kunnen zeggen. Dat hij het nog geenszins is verleerd blijkt uit dit nieuwe album voor Lusafrica. De warme stem uit het goede hart, de heerlijke mondharmonica-solo's en de eenvoudige pakkende teksten, het is Boubacar ten voeten uit. In de vroege jaren zestig was hij de jeugdheld van vele jongens en meisjes en scoorde als Kar Kar een enorme hit. Op Mali Denhou is hij een prachtige oude troubadour geworden die onsterfelijkheid verdient. Een man om van te houden!
