LOW

Na het gewaagde én geslaagde Drums And Guns uit 2007 dat verrassend veel op percussie en donkere elektronica leunde, eist op Low’s negende studioalbum de gitaar weer een hoofdrol op. C’Mon ligt daarmee enigszins in het verlengde van The Great Destroyer uit 2005, maar klinkt tegelijkertijd ook anders. Iets toegankelijker ook dan voorheen. Gastrollen zijn er voor onder meer gitarist Nels Cline (Wilco), violiste Caitlin Moe en banjospeler Dave Carroll, maar de fraaie stemmen van Mimi Parker en Alan Sparhawk en de trage opbouw van de songs zijn nog altijd kenmerkend. Een van de prijsnummers is het dreigende Especially Me waarin het gitaarspel op meeslepende wijze wordt verweven met een vleugje elektronica. Sommige nummers werken langzaam toe naar een climax (het lange Nothing But Heart bijvoorbeeld), andere leunen veel sterker op sfeer, zoals het simpele, maar mooie $20. Het resultaat is wederom een prachtige plaat van deze bijzonder band die zich telkens weer opnieuw weet uit te vinden.