Portugal’s nationale heldin zal tot het eind der tijden onderwerp blijven van compilaties, wat los van alle commerciële motieven maar goed is ook, want haar tijdloze interpretatie van de fado dient altijd te worden gehoord. Deze compilatie concentreert zich met name op haar werk van voor 1974, toen ze zich tijdelijk uit de muziek terugtrok wegens vermeende banden met het gehate Salazar regime. De weemoed van Maldicao en Triste Sina is nog altijd ongeëvenaard, en zelfs een buitenlandse inbreng, Charles Aznavour’s Ay! Mourir Pour Toi, blijkt moeiteloos in de fado traditie te kunnen worden gegoten. Geen rarities of anderszins zeldzame zaken, en daarom net zo goed als elke andere Rodrigues compilatie: groots en meeslepend.
