DEUS

Lichtvoetig en rustig. Zou dat wellicht een goede term kunnen zijn die iets zegt over het nieuwe dEUS-album? Als je de muziek op het album als gemiddelde afzet tegenover al het voorgaande werk, op zich wel. Keep You Close herbergt veel violen (soms zelfs hele orkestbakken) en er is een onbetwiste hoofdrol voor piano, synthesizer en keyboards.

Toch, wees niet getreurd, de dEUS-saus is nog altijd zeer goed te proeven.

Dit is een band die zich steeds weer van een andere muzikale kant wil laten zien. ‘Verandering doet opnemen’, zeg maar. Nooit herhaalt men een kunstje, altijd doet men exact wat men zelf wil: dEUS staat voor volkomen onafhankelijkheid.

En Keep You Close blijkt ‘gewoon’ weer een ander leven te zijn. Een nieuw muzikaal hoofdstuk. Na de gekte en de Zappaiaanse waanzin van Worst Case Scenario en In a Bar, Under the Sea, na de powerpop van The Ideal Crash, na de dampende rock van Pocket Revoluton, na de rauwe, ongepolijste songs op Vantage Point, is dit het zesde leven van dEUS.

Een etherisch leven dat bol staat van de herkenbare goddelijke schoonheid. De 6/8-maten vliegen je weer om de oren. Drumpartijen zijn soms net stuiterende pingpongballen. Tom Barman croont, schreeuwt en fluistert als een dolle en de illustere gitaarpartijen van (voornamelijk) Mauro Pawlowski zijn weer heerlijk tegendraads.

Nog zo’n typisch dEUS-aspect? De torenhoge kwaliteit van de songs. Die is als vanouds. Nergens is het onder de maat, nooit wordt het saai. Wat wellicht wel een beetje saai wordt is die verrekte conclusie na een dEUS-release. Want wederom maakt de Belgische band een album van buitengewone klasse.

tracklist:
Keep You Close
The Final Blast
Dark Sets In
Twice
Ghosts
Constant Now
The End Of Romance
Second Nature
Easy