Sinds Noels vertrek uit Oasis in 2009, toch een van de grootste Britse rockbands van de afgelopen decennia, was het wachten op hét solo-album. Beady Eye van broer Liam maakte extra nieuwsgierig. Noels solodebuut stelt niet teleur en belichaamt perfect wat zijn kracht bij Oasis ook al was: melancholisch semi-optimisme. Wel voelt het album minder gejaagd: Noel klinkt laid-back, alsof hij eindelijk (weer) de ruimte had om lekker zijn gang te gaan. Typisch Noel is dan ook dat het album begint met een kuch. Vervolgens volgt een gevarieerd menu aan onmiskenbare Noel-composities. Openingsnummer Everybody’s On The Run is meeslepend dramatisch inclusief koor, Dream On is Beatle-esk melodieus, The Death Of You And Me wordt ragtime-achtig stampend begeleid en Soldier Boys and Jesus Freaks klinkt als een verlaten nachtclub. Afsluiter Stop The Clocks is een niet eerder uitgebracht Oasis-nummer dat zorgt voor een spetterende finale. Het overkoepelende thema is hoorbaar in zowel tekst als muziek, volgens Noel “het vinden van melancholie in geluk en schoonheid in de grauwe dagelijkse sleur”. Noel Gallagher's High Flying Birds komt uit op Noels eigen label, Sour Mash Records, en is mede-geproduceerd door Dave Sardy, bekend van onder andere Oasis (!). Duidelijk mag zijn dat het album, ondanks de vele gastartiesten, niet ver af staat van de ‘Noel-nummers’ van Oasis. Maar dat is wel precies waar iedereen nu, terecht, naar wil luisteren. De experimenten laten we graag over aan het tweede album, gemaakt in samenwerking met Amorphous Androgynous, dat in 2012 zal uitkomen.
