EPICA

Met Requiem For The Indifferent heeft Epica wederom een bezettingswisseling ondergaan. Maar het pakt deze keer ook wederom erg goed uit. Twee leden van God Dethroned zijn de band gaan versterken en dat heeft vooral voor de gitaarpartijen de nodige effecten - meer solo’s en meer gegier. Het album opent met een klassiek koorintro om vervolgens los te barsten in een stuk heavy metal die we lang niet van de band gehoord hebben. Monopoly On Truth laat gelukkig wel genoeg ruimte over voor Simone Simons’ zang dat overigens over het hele album weer ijzersterk is. Mooi dromerig in Delirium en nog mooier contrasterend met de grunts van Mark Jansen. Het songmateriaal is over het hele album sterk en kent een fraaie epos in het afsluitende Serenade Of Self-Destruction waarin alle componenten van de band goed te horen zijn. Requiem For The Indifferent hoort tot het beste werk dat de band ooit maakte.