De laatste jaren wemelde het op de platen van Carlos Santana van de grote zangers en zangeressen uit de popmuziek. Zijn gitaarspel stond ten dienste van prettige popdeuntjes, voorzien van een flinterdun laagje latin om het Santana-gehalte een beetje op peil te houden. Best leuk en lekker en ook het kassagerinkel was niet van de lucht maar bij zijn fans van het eerste uur knaagde het al geruime tijd en nu kennelijk bij Santana zelf ook. Het roer gaat op zijn 36ste (!) dan ook compleet om met 12 wonderschone, glashelder opgenomen instrumentale tracks en maar ééntje met zang maar dan van zijn eigen uitstekende personeel.
Shape Shifter is de titel en dit losjes aan Indianen en hun geesten opgehangen album is het dat op Santana’s eigen nieuwe label verschijnt. Hij laat er gelukkig zijn gitaar weer volledig de dienst uit maken. Een waar genot. Santana speelt alsof hij zich als gitarist nog moet bewijzen, zo gedreven en met een enorme zucht naar avontuur. Hij is in bloedvorm, strooit met messcherpe riffs, buit de lyrische kanten van zijn spel extreem uit, zweept korte tijd later op om weer even later zijn angstaanjagende virtuositeit te etaleren. Maar hij blijft voortdurend to the point. Gelukkig krijgen de percussionisten en drummer Dennis Chambers ook weer veel ruimte om de composities met veel latin in te kleuren. Shape Shifter is een uur lang Santana op zijn best. De come back van het jaar.
