Op zijn derde release voor Warp keert Eno terug naar de pure ambient, het genre waarvan hij de absolute meester is – en blijft. In Eno’s ambient is altijd sprake van het versterken van atmosfeer, niet zozeer van emotie. In Lux is die atmosfeer vooral licht en aangenaam: het is dan ook gemaakt voor het indrukwekkende Venaria paleis in Turijn. Critici zullen opwerpen dat er weinig nieuws onder de zon is, er is meer sprake van een ‘terugkeer’ naar vergelijkbare projecten. Maar er is wel degelijk sprake van een nieuwe invalshoek: de compositie is onderverdeeld in 12 secties, ieder met een licht wijzigende instrumentatie en dus met een iets andere sfeer – als een veranderende lichtinval.