Ooit had hij over geloofwaardigheid niet te klagen, maar toen Rod The Mod de Rhythm & Blues van The Faces en de stevige folkrock van zijn eerste soloplaten verruilde voor opportunistische disco-pop en de laatste jaren het succes van The Great American Songbook maximaal wist uit te melken, was het er snel mee gedaan. Maar net voordat we hem helemaal afschrijven weet hij ons weer te herinneren aan zijn ontegenzeggelijk aanwezige capaciteiten op het prima Time. Nagenoeg helemaal zelf bij elkaar geschreven, weten de gitaarrockers als She Makes Me Happy en het titelnummer volop te overtuigen. Net als op zijn eerste soloplaten zitten de teksten weer vol met melancholische bespiegelingen over opgroeien in Engeland en vervlogen liefdes, waarbij zelfs een draak van een tekst als Brighton Beach volstrekt geloofwaardig overkomt, dankzij Rod’s wel ouder wordende, maar nog steeds krachtige stemgeluid. Sexual Religion kent een modernere dance aanpak, maar zonder de krampachtigheid die zijn laatste jaren zo kenmerkte. Een uitstekende rock LP, eindelijk weer.