Anders dan Leon Russell is Ahmad Jamal ook een 'master of space and time' wegens het accentueren hiervan terwijl de bebop op dat moment om snelle improvisatie leek te draaien en zo meehielp een nieuwe richting te doen ontstaan: cool jazz, een verschuiving richting 'normale' popmuziek. Verguisd en verafgood, derhalve. Wij gaan graag voor het tweede, want op je 83ste even (even ja, zo cool klinkt Saturday Morning dus) een instrumentale vijfsterrenplaat - noem het gerust een instant klassieker - aan een talrijk oeuvre toevoegen is zelfs Sonny Rollins niet gegeven. Dit nogal rhythmische 'trio+' is onvoorstelbaar geolied en Jamal kietelt de toetsen met zijn eindeloze virtuoze fantasie tot de piano afwisselend giechelt, gromt, kreunt en gilletjes slaakt van genot. Net als wij overigens. Eenzame, unieke klasse van een wat vergeten, maar daarom niet minder legendarische vernieuwende vormgever van (bepaalde) jazz. Driewerf hulde!
