Sinds Jack White met Blunderbuss bewees onder eigen naam prima te functioneren kreeg hij nogal wat voor zijn kiezen. Een scheiding inclusief straatverbod en vermeend huiselijk geweld lijkt een belangrijke inspiratie bron voor Lazaretto, niet voor niets vernoemd naar de ruimte waarin zeelieden, na een tijdje op de woelige baren, in quarantaine gaan voordat ze helemaal schoon verder kunnen. Three Women opent nog stoer als womanizer White het andere geslacht bezingt in een stampende blues, die in zijn arrangement verraadt dat de vroege albums van Parliament, net als White afkomstig uit Detroit, hem niet zijn ontgaan. Die stevige aanpak zet door in het titelnummer, waarin op het laatst wel een mooie fiddle wordt geïntroduceerd, die de overgang markeert naar de countryballad Temporary Ground. De dreiging in mid tempo rocker Would You Fight For My Love is door de emotionele voordracht een hoogtepunt. Zijn diepe wortels in de delta blues worden helder in High Ball Stepper, een soort krankzinnige hedendaagse versie van Blind Willie Johnson’s Dark Was The Night, terwijl Entitlement een Jack White laat horen die niet eerder zo fatalistisch klonk. Tel daarbij de eerste song van een Amerikaan over drop, That Black Bat Licorice, en het is overduidelijk dat White zijn debuut heeft overtroffen met een divers, diepgaand en zeer muzikaal album. Speciale aandacht nog voor het vinyl, oftewel de Ultra LP, een plaat waarvan kant A binnenstebuiten draait, de opener van kant B twee intro’s kent, afhankelijk van waar de naald terecht komt, er twee hidden tracks onder (!) de labels zitten, maar dan wel weer op 45 en 78 toeren, en er twee hologrammen verschijnen in de dead wax area. Zowel in vorm als inhoud gaat White tot het uiterste.
