Honderzevenenzeventig albums. En daar dan een nieuwe aan toevoegen. Het is bijna niet te bevatten, al moet opgemerkt worden dat van veel platen Duitse, Franse en zelfs Engelse versies bestaan, er tientallen concertregistraties zijn en platen voor kinderen. Maar toch, allerminst verslappen en gewoon met Kersvers komen. En nog opmerkelijker is dat Van Veen op album 178 allerminst gedateerd klinkt, integendeel. Dankzij de inbreng van Marnix Dorrestein, zoon van Van Veens vaste gitariste Edith Leerkens, ligt onder een aantal nummers een bijkans een breakbeat. Ook in de onderwerpskeuze gaat Van Veen met zijn tijd mee; zo handelt Uitgerekend over wat er nog over is aan privacy met facebook en twitter. De Stromae-cover die Van Veen bij Giel Beelen en DWDD speelde had niet misstaan op dit verrassend actuele album. Chapeau.
