De laatste jaren maakt The Orb er een beetje een rommeltje van. Compilaties van obscuur materiaal, remixen en incidentele samenwerkingsverbanden met o.a. gitaarlegende David Gilmour en dubkoning Lee Sratch Perry wisselen elkaar af. Maar nu is er dan toch weer een volwaardig album van The Orb, van Alex Paterson dus, die collaboreert met Thomas Fehlmann, dat begint zoals het hoort: met een sample van een lichtelijk geaffecteerde mannenstem die zegt: ,,If you believe in evil, then you probably need a whack on the back of the neck with a big fucking stick.’’Wat volgt zijn vier lange stukken elekronische muziek, van zo’n 13 minuten elk, waarop je kunt dansen, waar je om kunt lachen, die je doorlopend verrassen, je fantasie prikkelen, die je enerveren maar die je zelfs na tientallen draaibeurten nog altijd niet doorgrondt. Ambient house dus, het genre dat The Orb begin jaren negentig zelf heeft uitgevonden. Dansmuziek voor denkers of zoiets. Elegante en intelligente beats gidsen je door de verslavende spacy soundscapes die je, vooral met de basknop ver open, aangenaam licht in je hoofd maken. En dit alles, zoals gezegd, zonder dat echt duidelijk wordt waar je nu eigenlijk naar zit te luisteren. Wellicht naar pure onzin. Daarvan wordt The Orb overigens al 25 prachtige jaren verdacht.
