NO BLUES

Met hun zelf ontworpen Arabicana slaat NO Blues al zes albums lang een brug tussen de traditionele Arabische muziek en de Folk blues van het Amerikaanse achterland. Hoewel ze al die tijd de voor de hand liggende politieke insteek hebben weten te vermijden, maakt de huidige stand van zaken het onvermijdelijk om er in ieder geval iets over te zeggen. The World Is Turning en Gods Move verhalen van de spanningen tussen zowel het politieke als het religieuze oosten en westen. Bovenal spreekt echter de muziek, met als vanouds de wisselwerking tussen de Arabische U’d nam Hatham Safia en de gitaar van Ad van Meurs als muzikaal middelpunt. Die laatste kennen we natuurlijk nog als The Watchman, en zijn Amerikaans beïnvloedde vocalen contrasteren mooi met de heldere Arabische zang van dezelfde Safia. Wat dirtmusic en Tamikrest voor de elektrische blues van de Touaregs doen, doet NO Blues nu al tien jaar lang voor de akoestische variant, een spannend muzikaal treffen op basis van wederzijds respect en de allesoverheersende liefde voor muziek.