ENO, BRIAN

Eerste soloplaat na Lux uit 2012. Dat album trok de lijn verder evolutionair door die Eno met de ambient-platen had ingezet. The Ship pakt het stokje 21 minuten lang in het atmosferische titelnummer verder op, maar in het uit drie delen bestaande The Fickle Sun waaiert het meer kanten uit en zet Eno zelfs de eigen stem in, onder meer in een cover van I’m Set Free, de Velvet Underground-track die hem naar eigen zeggen al heel lang veel inspiratie biedt. Was Lux nog vooral een artistieke exercitie, gekoppeld aan beeldende kunst; The Ship heeft een politieke onderstroom, waarin de Titanic, de Eerste Wereldoorlog en moderne doemdenkerij elkaar ontmoeten, maar gelukkig niet zo dat het overheerst en pamfletterig wordt. Met dit album is Eno er wederom in geslaagd een plaat af te leveren die zowel intrigeert en vragen oproept als zeer vertrouwd klinkt.