WAINWRIGHT, RUFUS

Rufus Wainwright, inderdaad de zoon van Loudon, maar behalve dat ze beiden geweldige songschrijvers zijn heeft hun muzikale idioom weinig met elkaar gemeen, debuteerde drie jaar geleden uitstekende met zijn titelloze debuut. Meer nog dan dat album is zijn nieuwste zeker geen gemakkelijke plaat, maar wel nadrukkelijk zo'n album dat meteen intrigeert en dat onbewust door je hoofd gaat spoken. Poses is een heus conceptalbum, maar dat concept is niet nadrukkelijk aanwezig, en met pompeuze muziek en volkomen onzinnige verhaaltjes waaraan de meeste conceptalbums zijn opgehangen heeft Poses godlof evenmin iets van doen. Het centrale titelnummer is volgens Wainwright zelf `a meditation on the fall of a young man' en zo kan de hele plaat `gelezen' worden. Zelfspot en humor ontbreken gelukkig niet (in het openingsnummer Cigarettes And Chocolate Milk bijvoorbeeld), waardoor Poses zeker niet zwartgallig is. Opvallend is de aanwezigheid van One Man Guy, een nummer geschreven door zijn vader, dat Wainwright samen met zijn zusje hartverscheurend brengt. Maar nog meer indruk maken de eigen composities, die stuk voor stuk buitengewoon smaakvol en inventief gearrangeerd zijn. Bijgestaan door sterproducers als Pierre Merchand (Sarah McLachlan), Alex Gifford (Proppellerheads, in het broeierig funky Shadows) en Ethan Johns (Emmylou Harris, Whiskeytown) klinkt elk nummer als een klein juweeltje. Met iemand te vergelijken is Rufus Wainwright eigenlijk niet, daarvoor is hij te eigenzinnig. Maar mijn hemel, wat een verschrikkelijke en mooie plaat is Poses.