FLAMING LIPS

Na jaren van ploeteren in de marge wisten Flaming Lips in ‘99 zich met het album Soft Bulletin op te werken tot ‘coolest band on the planet’. Op Soft Bulletin kwam samen wat al jaren in potentie aanwezig was: de songs, de productie, de sfeer, alles klopte en de cd werd overal verkozen tot album van het jaar. Zie dat maar eens op te volgen. Met Yoshimi Battles The Pink Robots weten deze spacecowboys uit Oklahoma echter nog een stapje verder te gaan. Als er iets is wat de discografie van Flaming Lips kenmerkt, is het wel de dwang tot experimenteren gekoppeld aan een hoge mate van eigenzinnigheid. Het zijn juist deze twee elementen die dit album rijker doen klinken en waardoor je enkele draaibeurten nodig hebt om het ook maar een beetje te vatten. Kernsong van Yoshimi… is het ooit als B-kantje bedoelde It’s Summertime. De dood van een Japanse vriendin inspireerde Wayne Coyne tot een van de mooiste songs die hij ooit schreef en geldt als rode draad voor het album. Niet alleen op dit nummer weten Flaming Lips uit de melancholieke sfeer die Coyne met zijn stem schept troost mee te geven. Het trieste In The Morning Of The Magicians is misschien wel het sterkste voorbeeld hiervan en een van de mooiste liedjes die ik ooit hoorde. De plaat klinkt als een (onbedoeld) conceptalbum; de songs lopen naadloos in elkaar over en de rijkelijk met elektronica gelardeerde arrangementen zorgen voor een vervreemdende sfeer. Yoshimi Battles The Pink Robots is een tijdloos vervolg op de immer boeiende ruimtereis waarop Coyne en consorten ons meenemen.