Zomaar een nieuw album van de Throwing Muses. Dat is pas een verrassing. De laatste dateert alweer van 1996. Counting Backwards zal ze gedacht hebben. Ze huurde voor drie weekenden een goedkope studio (thuis?), nam twaalf nieuwe liedjes op en nodigde zelfs haar halfzusje Tanya Donelly uit om een paar liedjes mee te zingen. Het materiaal is vrij stevig te noemen, zeker in vergelijking met haar solowerk, dat over het algemeen uitblinkt door ingetogenheid. Het is voor je oren wel weer even wennen, maar de inspiratie is er wel degelijk, zoals in het indrukwekkende Speed And Sleep, het poppy Portia en het traditioneel bijtende slotnummer Flying Nergens komt het echt in de buurt van het grandioze debuut of The Real Ramona, maar toch is het leuk om weer eens wat van ze te horen. Hersh heeft weinig concessies gedaan en gewoon de plaat gemaakt die ze voelde. Dat siert haar uiteraard.