The Tangent is zo’n collectief dat voor een plaat of een concert bij elkaar georganiseerd moet worden. De band nam de gelegenheid van hun tour met Karmakanic daarom waar om gelijk een nieuwe plaat te schrijven én op te nemen. Proxy is dus, heel rock ‘n roll, ontstaan in hotelkamers en tourbussen. Resultaat is dat de band op deze plaat erg goed op elkaar ingespeeld is. Het album opent met het titelnummer, een progressieve protestsong van 16 minuten waarop Andy Tillison ons haarfijn uitlegt hoe hij denkt dat de wereld in elkaar steekt. Daarna vliegt het alle kanten op: jazz fusion op The Melting Andalusian Skies en funk op A Case Of Misplaced Optimism. The Adulthood Lie is een intrigerende mengeling van jaren 90 rave en prog rock. Aan muzikale moed heeft het The Tangent in hun 15 jarig bestaan nooit ontbroken.
