SIGUR ROS

Je haat het of je houdt ervan. Vooral de stem van gitarist en zanger Jónsi bezorgt de een kippenvel en laat de ander zijn handen op de oren duwen. De liefhebbers kunnen hun hart ophalen met de 20ste verjaardag van het destijds tweede album Ágætis byrjun (‘een goed begin’). En de melancholische tonen vloeien weer rijkelijk, het IJslandse landschap trekt 33 (!) nummers lang aan je voorbij. Het originele album is aangevuld met prachtig bonusmateriaal, vooral demo’s en live-opnames. Tezamen vormt het een soundtrack van het Scandinavische eiland, zoals alle albums van de band klinken, en toch is het steeds weer anders. Minimalistische minuten wisselt Sigur Rós verraderlijk knap af met gierende momenten, zonder de voortdurende warme gloed uit het oog te verliezen. Stilstaan bij het 10 minuten durende Svefn – g – englar gaat vanzelf. De monotone muziekdruppel op dit nummer zorgt voor een meditatief rustpunt. Datzelfde effect hoor je bij Ny batterí. Maar goed, zelf luisteren, het is adembenemend mooi.