Toen onlangs een boxje met het complete studiowerk uitkwam, was er even de vrees dat na de eerste vier expanded reïssues we konden fluiten naar de laatste twee. Gelukkig is nu Desolation Angels verschenen (nu nog hopen op Rough Damonds…) dat naast de originele plaat van tien nummers negentien extra nummers telt. Deze bonustracks bestaan uit alternatieve versies en zijn heerlijk om te luisteren. Ruwer en authentiek zullen we maar zeggen, maar nummers als Lonely For Your Love en Take The Time laten horen wat een fantastisch vocalist Paul Rodgers was. De originele plaat mag niet de beste zijn van de band, maar ik vind hem nog altijd erg lekker. Desolation Angels is iets slicker dan eerdere platen misschien, maar met nummers als Gone, Gone, Gone of Rock ‘n’ Roll Fantasy is weinig mis. Eigenlijk geldt dat voor de hele plaat. Heerlijke nummers, mooi gespeeld en fantastisch gezongen. Wat willen we eigenlijk meer?
